ха́лі-га́лі нескл., ср. (танец) ха́ли-га́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ха́лі-га́лі, нескл., н.

Групавы амерыканскі бальны танец, які мае шматлікія варыянты кампазіцый, а таксама музыка да гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́ли-га́ли (танец) ха́лі-га́лі нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забе́гаць сов.

1. в разн. знач. забе́гать;

спартсме́ны ~галі па даро́жцы — спортсме́ны забе́гали по доро́жке;

па́льцы ~галі па кла́вішах — па́льцы забе́гали по кла́вишам;

2. замета́ться, засуети́ться; захлопота́ть;

◊ мура́шкі ~галі па ску́ры (па спі́не) — мура́шки забе́гали (пошли́) по спине́ (по те́лу);

~галі во́чы — забе́гали глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нала́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да наладкі. У Галі ішоў апошні этап наладкі — з наладачным рэжымам на дэталі. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замільга́ць сов.

1. замелька́ть; (о чём-л. цветном — ещё) запестре́ть;

~га́лі це́ні — замелька́ли те́ни;

пе́рад вачы́ма ~га́лі кве́ткі — пе́ред глаза́ми замелька́ли (запестре́ли) цветы́;

2. (о свете) замерца́ть, замелька́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

камі́нак, ‑нка, м.

Выемка ў печы, дзе раскладалі агонь для асвятлення хаты. Добра помніцца Галі: на чорным камінку Аж да ранку гарэлі ўсю ноч смалякі. Гілевіч. Ярка на камінку Смольны корч палае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жы́цца, жывецца; пр. жылося; безас. незак., каму, з прысл.

Разм. Ісці, складвацца (пра ўмовы жыцця). — Няхай Рыгор скажа, як нам далей жыцца будзе. Галавач. Цяпер Федзя не сумняваўся, што Галі жывецца вельмі цяжка. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́кулі, ‑куль; адз. каракуля, ‑і, ж.

Неразборлівыя, няўмела або нядбайна напісаныя літары. Дзіцячыя каракулі. □ Зоя часта круцілася і штурхалася, ад чаго ў Галі з-пад пяра выскаквалі не літары, а нейкія смешныя каракулі. Якімовіч.

[Ад цюрк. кара — чорны і кол — рука, почырк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бурно́с, ‑а, м.

Уст. Даўгаполая з шырокімі рукавамі сялянская вопратка з саматканага сукна. Цётка Хіма аддала Галі яшчэ свой дзявочы бурнос. Сабаленка. Фельчар стаў апранацца ў доўгі карычневага сукна свойскай работы бурнос з башлыком. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)