галью́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
галью́н |
галью́ны |
| Р. |
галью́на |
галью́наў |
| Д. |
галью́ну |
галью́нам |
| В. |
галью́н |
галью́ны |
| Т. |
галью́нам |
галью́намі |
| М. |
галью́не |
галью́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
галью́н мор. галью́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
галью́н, ‑а, м.
Прыбіральня на судне.
[Гал. galjoen.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)