галубі́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. галубі́цкі галубі́цкая галубі́цкае галубі́цкія
Р. галубі́цкага галубі́цкай
галубі́цкае		 галубі́цкага галубі́цкіх
Д. галубі́цкаму галубі́цкай галубі́цкаму галубі́цкім
В. галубі́цкі (неадуш.)
галубі́цкага (адуш.)		 галубі́цкую галубі́цкае галубі́цкія (неадуш.)
галубі́цкіх (адуш.)
Т. галубі́цкім галубі́цкай
галубі́цкаю		 галубі́цкім галубі́цкімі
М. галубі́цкім галубі́цкай галубі́цкім галубі́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

яго́ны, ‑ая, ‑ае; займ. прыналежны.

Разм. Тое, што і яго (у 2 знач.). Зеленюка ўжо не было. У ягоным пакоі непрыкметна кінулася ў вочы халоднае бязладдзе. Зарэцкі. Хрыстафор Галубіцкі аж здзівіўся, што я столькі капаюся ў ягоных кнігах. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)