галубе́ц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галубе́ц галубцы́
Р. галубца́ галубцо́ў
Д. галубцу́ галубца́м
В. галубе́ц галубцы́
Т. галубцо́м галубца́мі
М. галубцы́ галубца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галубе́ц I, -бца́ м., см. галубцы́

галубе́ц II, -бцу́ м., хим. голубе́ц

галубе́ц III, -бца́ м., уст. (танец) голубе́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галубе́ц,

гл. галубцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галубцы́, -о́ў, адз. галубе́ц, -бца́, м.

Страва, прыгатаваная з фаршу, тушанага ў капусных лістах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

голубе́ц​III хим. галубе́ц, -бцу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галубцы́ (ед. галубе́ц, -бца́ м.) кул. голубцы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

голубцы́ кул. галубцы́, -цо́ў;

голубе́ц ед. галубе́ц, -бца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галубцы́, ‑оў; адз. галубец, ‑бца, м.

Страва, прыгатаваная з мяснога ці якога‑н. іншага фаршу, загорнутага ў капусныя лісты і тушанага ў соусе. — А я такіх галубцоў нагатавала, што Пеця ледзь ад талеркі адарваўся, — ласкава казала Рыпіна. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)