галу́бачка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
галу́бачка |
галу́бачкі |
| Р. |
галу́бачкі |
галу́бачак |
| Д. |
галу́бачцы |
галу́бачкам |
| В. |
галу́бачку |
галу́бачак |
| Т. |
галу́бачкай
галу́бачкаю |
галу́бачкамі |
| М. |
галу́бачцы |
галу́бачках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
галу́бачка ж., разг. голу́бушка, ду́шенька, ду́шечка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
галу́бачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Разм. Тое, што і галубка (у 2 знач.).
2. Ласк. да галубка (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
голу́бушка ласк. галу́бка, -кі ж., галу́бачка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)