галоўка́м

‘галоўнакамандуючы’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галоўка́м галоўка́мы
Р. галоўка́ма галоўка́маў
Д. галоўка́му галоўка́мам
В. галоўка́ма галоўка́маў
Т. галоўка́мам галоўка́мамі
М. галоўка́ме галоўка́мах

Іншыя варыянты: галоўко́м.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

галоўка́м м. (галоўнакама́ндуючы) главко́м (главнокома́ндующий)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гало́ўкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гало́ўкі
Р. Гало́вак
Гало́ўкаў
Д. Гало́ўкам
В. Гало́ўкі
Т. Гало́ўкамі
М. Гало́ўках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

главко́м (главнокома́ндующий) воен. галоўка́м, -ма м. (галоўнакама́ндуючы).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галоўко́м

‘галоўнакамандуючы’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галоўко́м галоўко́мы
Р. галоўко́ма галоўко́маў
Д. галоўко́му галоўко́мам
В. галоўко́ма галоўко́маў
Т. галоўко́мам галоўко́мамі
М. галоўко́ме галоўко́мах

Іншыя варыянты: галоўка́м.

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гало́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гало́ўка гало́ўкі
Р. гало́ўкі гало́вак
Д. гало́ўцы гало́ўкам
В. гало́ўку гало́ўкі
Т. гало́ўкай
гало́ўкаю		 гало́ўкамі
М. гало́ўцы гало́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)