галаўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. галаўны́ галаўна́я галаўно́е галаўны́я
Р. галаўно́га галаўно́й
галаўно́е		 галаўно́га галаўны́х
Д. галаўно́му галаўно́й галаўно́му галаўны́м
В. галаўны́ (неадуш.)
галаўно́га (адуш.)		 галаўну́ю галаўно́е галаўны́я (неадуш.)
галаўны́х (адуш.)
Т. галаўны́м галаўно́й
галаўно́ю		 галаўны́м галаўны́мі
М. галаўны́м галаўно́й галаўны́м галаўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

страсе́нне, -я, н.

Захворванне галаўнога мозга ў выніку траўмы галавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проставало́сы, -ая, -ае (разм.).

Без галаўнога ўбору.

Выбег на вуліцу п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́, -ы́, ж.

1. Паверхневая частка ствала, галін і кораня дрэвавых раслін.

К. бярозы.

2. чаго або якая. Верхні цвёрды слой на чым-н.

Ледзяная к.

○

Зямная кара — верхняя цвёрдая абалонка Зямлі.

Кара вялікіх паўшар’яў галаўнога мозга; кара галаўнога мозга — паверхневы слой галаўнога мозга ў вышэйшых пазваночных і чалавека.

|| прым. каравы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

энцэфалі́т, -у, М -лі́це, м.

Запаленне галаўнога мозга.

|| прым. энцэфалі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

менінгі́т, -у, М -гі́це, м.

Запаленне абалонкі галаўнога мозга.

|| прым. менінгі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпіле́псія, -і, ж.

Хранічнае захворванне галаўнога мозга чалавека, якое характарызуецца сутаргавымі прыступамі і стратай прытомнасці; падучая хвароба.

|| прым. эпілепты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цытраванілі́н, ‑у, м.

Парашок ад галаўнога болю.

[Ад лац. citrus — лімоннае дрэва і слова ваніль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазжачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

Аддзел галаўнога мозга, які знаходзіцца ў патылічнай частцы чэрапа і адказвае за каардынацыю рухаў і раўнавагу.

|| прым. мазжачко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

менінгі́т, ‑у, М ‑гіце, м.

Запаленне абалонак галаўнога мозга.

[Ад грэч. meninx — мазгавая абалонка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)