галало́бы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
галало́бы |
галало́бая |
галало́бае |
галало́быя |
| Р. |
галало́бага |
галало́бай
галало́бае |
галало́бага |
галало́бых |
| Д. |
галало́баму |
галало́бай |
галало́баму |
галало́бым |
| В. |
галало́бы (неадуш.)
галало́бага (адуш.) |
галало́бую |
галало́бае |
галало́быя (неадуш.)
галало́бых (адуш.) |
| Т. |
галало́бым |
галало́бай
галало́баю |
галало́бым |
галало́бымі |
| М. |
галало́бым |
галало́бай |
галало́бым |
галало́бых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
склюд, ‑а, М ‑дзе, м.
Цяслярская сякера для склюдавання, абчэсвання бярвення. Цімохава хата была моцная, ёмкая, пабудаваная з тоўстага сасновага дрэва, гладка спушчанага пад склюд. Колас. Частыя ўдары сякер і склюдаў абганялі сухія сукі і зялёныя ралы... Гартны. Мабыць, жадаючы шчыра дабра, Бацька мне рана пачаў давяраць Молат у кузні, каня ў баразне, Склюд на будоўлі і цэп у гумне. Непачаловіч. // перан. Разм. Пра худога, згорбленага чалавека або жывёліну. У вагон трапіла група студэнтаў з будаўнічага факультэта. Адзін з іх — галалобы, худы, гарбаносы, як склюд. Карпаў. Конь, высокі худы склюд, нязграбна перастаўляе ногі і вязе Ёселеву краму далей па вёсцы. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)