галаге́ны, ‑аў; адз. галаген, ‑у, м.

Хімічныя элементы VII групы перыядычнай сістэмы Мендзялеева: фтор, хлор, бром, ёд і астат.

[Ад грэч. háls — соль і génos — род, паходжанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галаге́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. галаге́н галаге́ны
Р. галаге́ну галаге́наў
Д. галаге́ну галаге́нам
В. галаге́н галаге́ны
Т. галаге́нам галаге́намі
М. галаге́не галаге́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гало́іды, ‑аў; адз. галоід, ‑у, М ‑дзе, м.

Уст. Галагены.

[Ад грэч. háls — соль і eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галаге́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да галагенаў, змяшчае ў сабе галагены. Галагеннае срэбра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)