галавачо́вы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
галавачо́вы |
галавачо́вая |
галавачо́вае |
галавачо́выя |
| Р. |
галавачо́вага |
галавачо́вай
галавачо́вае |
галавачо́вага |
галавачо́вых |
| Д. |
галавачо́ваму |
галавачо́вай |
галавачо́ваму |
галавачо́вым |
| В. |
галавачо́вы (неадуш.)
галавачо́вага (адуш.) |
галавачо́вую |
галавачо́вае |
галавачо́выя (неадуш.)
галавачо́вых (адуш.) |
| Т. |
галавачо́вым |
галавачо́вай
галавачо́ваю |
галавачо́вым |
галавачо́вымі |
| М. |
галавачо́вым |
галавачо́вай |
галавачо́вым |
галавачо́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
галавачо́вы, см. галаўнёвы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
галава́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Тое, што і галавень.
|| прым. галавачо́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гола́влевый галаўнёвы; галавачо́вы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)