гаймары́т, -у, М -ры́це, м.

Запаленне слізістай абалонкі гаймаравай поласці.

|| прым. гаймары́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаймары́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гаймары́т
Р. гаймары́ту
Д. гаймары́ту
В. гаймары́т
Т. гаймары́там
М. гаймары́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гаймары́т, -ту м., мед. гаймори́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаймары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Запаленне слізістай абалонкі гаймаравай поласці. Гнойны гаймарыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаймори́т мед. гаймары́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)