газе́ціна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
газе́ціна |
газе́ціны |
| Р. |
газе́ціны |
газе́цін |
| Д. |
газе́ціне |
газе́цінам |
| В. |
газе́ціну |
газе́ціны |
| Т. |
газе́цінай
газе́цінаю |
газе́цінамі |
| М. |
газе́ціне |
газе́цінах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
газе́ціна ж., разг. газе́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
газе́ціна, ‑ы, ж.
Разм. Экземпляр газеты. Як згледзець, Тараска збегаў у кіёск, вярнуўся і ўкленчыў на тратуары. Разгарнуў газеціну, склаў папалам. Юрэвіч. // Газетны ліст, папера выкарыстанай газеты. З-пад газеціны [у Гарышнага] пад правай пахай выглядалі дзве буханкі чорнага хлеба. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
газе́тёнка уменьш.-уничиж. газе́ціна, -ны ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)