газе́тчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. газе́тчыца газе́тчыцы
Р. газе́тчыцы газе́тчыц
Д. газе́тчыцы газе́тчыцам
В. газе́тчыцу газе́тчыц
Т. газе́тчыцай
газе́тчыцаю		 газе́тчыцамі
М. газе́тчыцы газе́тчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

газе́тчыца ж., в разн. знач. газе́тчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

газе́тчыца, ‑ы, ж.

Жан. да газетчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газе́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Супрацоўнік газеты (разм.).

2. Вулічны прадавец газет.

|| ж. газе́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

газе́тчица в разн. знач. газе́тчыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)