гадзяня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. гадзяня́ гадзяня́ты
Р. гадзяня́ці гадзяня́т
Д. гадзяня́ці гадзяня́там
В. гадзяня́ гадзяня́т
Т. гадзянё́м гадзяня́тамі
М. гадзяня́ці гадзяня́тах

Іншыя варыянты: гадзянё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гадзяня́ і гадзянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

1. Дзіцяня гадзюкі.

2. Ужыв. як лаянк. слова ў дачыненні да дзіцяці, маладога чалавека (разм.).

Вот жа, г., усюды ўлезе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гадзянё ср., см. гадзяня́

гадзяня́ и гадзянё, -ня́ці ср.

1. зоол. змеёныш м.;

2. бран. змеёныш м., гадёныш м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гадзяня́ і гадзянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Малая гадзюка. // Разм. Ужываецца як слова лаянкі ў дачыненні да дзіцяці, маладога чалавека. «От, гадзяня, няма на цябе кала!» — думаў [Глушак] пра Дзятліка. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гадзянё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. гадзянё́ гадзяня́ты
Р. гадзяня́ці гадзяня́т
Д. гадзяня́ці гадзяня́там
В. гадзянё́ гадзяня́т
Т. гадзянё́м гадзяня́тамі
М. гадзяня́ці гадзяня́тах

Іншыя варыянты: гадзяня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гадёныш м., зоол., бран. гадзяня́ и гадзянё, -ня́ці ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)