гада́льнік
‘тое, па чым ці з дапамогай чаго гадаюць’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гада́льнік |
гада́льнікі |
| Р. |
гада́льніка |
гада́льнікаў |
| Д. |
гада́льніку |
гада́льнікам |
| В. |
гада́льнік |
гада́льнікі |
| Т. |
гада́льнікам |
гада́льнікамі |
| М. |
гада́льніку |
гада́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гада́льнік
‘той, хто гадае’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гада́льнік |
гада́льнікі |
| Р. |
гада́льніка |
гада́льнікаў |
| Д. |
гада́льніку |
гада́льнікам |
| В. |
гада́льніка |
гада́льнікаў |
| Т. |
гада́льнікам |
гада́льнікамі |
| М. |
гада́льніку |
гада́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)