га́гавіца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. га́гавіца га́гавіцы
Р. га́гавіцы га́гавіц
Д. га́гавіцы га́гавіцам
В. га́гавіцу га́гавіцы
Т. га́гавіцай
га́гавіцаю		 га́гавіцамі
М. га́гавіцы га́гавіцах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

га́гавіца ж., обл. хо́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загри́вок

1. загры́вак, -ры́ўка м., ка́рак, -рка м.;

уда́рить по загри́вку даць па ка́рку (у ка́рак);

2. (у животных) га́гавіца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́лка ж. (часть шеи) ка́рак, -рка м., обл. га́гавіца, -цы ж.;

ло́шадь наби́ла хо́лку конь наму́ляў ка́рак;

◊

намы́лить (намя́ть) хо́лку даць ды́хту; у каршэ́нь даць; грымака́ (кухталя́, кухталёў) даць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)