га́вкать несов., прост. га́ўкаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазвя́гаць сов. (начать лаять, гавкать) зала́ять, зага́вкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

га́ўкаць несов.

1. га́вкать, ла́ять; тя́вкать;

2. разг., перен. (браниться, наговаривать) тя́вкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звя́гаць несов., разг.

1. (о собаке) ла́ять, га́вкать;

2. назо́йливо напомина́ть (тре́бовать)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Га́ўкаць ’гаўкаць’ (БРС, Касп., Шат., Сл. паўн.-зах.). Рус. га́вкать, укр. га́вкати, балг. га́вкам, чэш. дыял. havkať і г. д. Утварэнне суфіксам ‑к‑ ад гукапераймальнага гав‑ (без ‑к‑ таксама адзначаюцца формы ў слав. мовах: чэш. дыял. havat ’гаўкаць’). Гл. Шанскі, 1, Г, 4; Фасмер, 1, 379; Слаўскі, 1, 410; Трубачоў, 6, 110.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)