гаве́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. гаве́нне
Р. гаве́ння
Д. гаве́нню
В. гаве́нне
Т. гаве́ннем
М. гаве́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гаве́нне ср., церк. гове́нье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаве́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гавець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаве́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

У веруючых: пасціць і хадзіць у царкву, рыхтуючыся да споведзі і прычасця.

|| наз. гаве́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гове́нье ср., церк. гаве́нне, -ння ср.; пост, род. по́сту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)