гаварлі́вы, -ая, -ае.

Тое, што і гаваркі.

|| наз. гаварлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаварлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гаварлі́вы гаварлі́вая гаварлі́вае гаварлі́выя
Р. гаварлі́вага гаварлі́вай
гаварлі́вае		 гаварлі́вага гаварлі́вых
Д. гаварлі́ваму гаварлі́вай гаварлі́ваму гаварлі́вым
В. гаварлі́вы (неадуш.)
гаварлі́вага (адуш.)		 гаварлі́вую гаварлі́вае гаварлі́выя (неадуш.)
гаварлі́вых (адуш.)
Т. гаварлі́вым гаварлі́вай
гаварлі́ваю		 гаварлі́вым гаварлі́вымі
М. гаварлі́вым гаварлі́вай гаварлі́вым гаварлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гаварлі́вы

1. говорли́вый, разгово́рчивый, словоохо́тливый;

2. перен. говорли́вый;

г. руча́й — говорли́вый руче́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаварлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і гаваркі. Шафёр выдаўся гаварлівы, ён нават пахваліўся, што завочна вучыцца ў інстытуце. Скрыпка. Народ сыходзіўся тлумнымі гаварлівымі купкамі. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гутарлі́вы, -ая, -ае.

Схільны да размоў, гаварлівы.

Г. чалавек.

|| наз. гутарлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

речи́вый гаварлі́вы, гаваркі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

речи́стый гаварлі́вы, гаваркі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгово́рчивый гаварлі́вы, гаваркі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

словоохо́тливый гаваркі́, гаварлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

общи́тельный тавары́скі; (разговорчивый) гаваркі́, гаварлі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)