вішня́к, -у́, м., зб.

Вішнёвыя дрэвы, вішнёвы зараснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вішня́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вішня́к
Р. Вішняка́
Д. Вішняку́
В. Вішня́к
Т. Вішняко́м
М. Вішняку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вішня́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. вішня́к
Р. вішняку́
Д. вішняку́
В. вішня́к
Т. вішняко́м
М. вішняку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вішня́к, -ку́ м. ви́шенник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вішня́к, ‑у, м., зб.

Вішнёвыя дрэвы, вішнёвы зараснік. Па-над парканам пышным валам Стаяў вішняк густы, прыўдалы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вішня́к ’птушка дубанос, Coccothraustes coccothraustes L.’ (Ніканчук). Ад вішня. Назва ўзнікла таму, што дубаносы часта шкодзяць садам, асабліва вішнёвым. Параўн. таксама вішнёўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ви́шенник вішня́к, -ку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вишня́к обл., прост. вішня́к, -ку́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́шаннік, ‑у, м., зб.

Тое, што і вішняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вішні́ўка, вышні́вка ’птушка дубанос, Coccothraustes сосcothraustes L.’ (Нікан.). Гл. вішняк.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)