ві́шаннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ві́шаннік
Р. ві́шанніку
Д. ві́шанніку
В. ві́шаннік
Т. ві́шаннікам
М. ві́шанніку

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ві́шаннік, ‑у, м., зб.

Тое, што і вішняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)