вішава́ць
‘засыхаць (пра траву)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
вішу́е |
вішу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вішава́ў |
вішава́лі |
| ж. |
вішава́ла |
| н. |
вішава́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
вішу́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Вішава́ць ’заставацца няскошанай (аб сенажаці, канюшыне)’ (Янк. I). Палес. вишоват ’перастойвацца, перарастаць (аб траве)’ (Лысенко СПГ), польск. wiszowaty ’грубы, буйны (аб сене)’. Да віш (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)