Verbum

анлайнавы слоўнік

ві́цебскі

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ві́цебскі	ві́цебская	ві́цебскае	ві́цебскія
Р.	ві́цебскага	ві́цебскай ві́цебскае	ві́цебскага	ві́цебскіх
Д.	ві́цебскаму	ві́цебскай	ві́цебскаму	ві́цебскім
В.	ві́цебскі (неадуш.) ві́цебскага (адуш.)	ві́цебскую	ві́цебскае	ві́цебскія (неадуш.) ві́цебскіх (адуш.)
Т.	ві́цебскім	ві́цебскай ві́цебскаю	ві́цебскім	ві́цебскімі
М.	ві́цебскім	ві́цебскай	ві́цебскім	ві́цебскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ві́цебскі ви́тебский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ві́цебскі раён Ви́тебский райо́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ви́тебский ві́цебскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

краёвы, -ая, -ае.

1. гл. край¹.

2. Які адлюстроўвае дыялектныя асаблівасці пэўнага рэгіёна.

Віцебскі к. слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ви́тебский райо́н Ві́цебскі раён.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набо́ршчык, ‑а, м.

Рабочы друкарні, які робіць набор. Набраў тады мой першы твор наборшчык — віцебскі рабочы. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дывано́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дывана ¹. Віцебскі дывановы камбінат. Дывановая вытворчасць. // Які з’яўляецца дываном ¹. Дывановая дарожка.

2. Падобны да дывана па выгляду, якасці. Дывановая тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скамплектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Скласці камплект чаго‑н., дапоўніць да камплекту. Скамплектаваць бібліятэку. // Арганізаваць, стварыць пэўны калектыў. Групу скамплектавалі з камуністаў і камсамольцаў. Дзенісевіч. Віцебскі абком ЛКСМБ скамплектаваў 13 партызанскіх атрадаў. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пружыно́ўка ’культыватар’ (беласт., Сл. ПЗБ), пружы́нывка ’тс’ (Сл. Брэс.). Мацкевіч (Сл. ПЗБ, 4, 118) лічыць, што гэта запазычанне з польск. sprężynowka ’тс’. Смулкова (Смул., 64), адзначаючы распаўсюджанне слова ў Беларусі (Віцебскі і Старобінскі р‑ны), лічыць магчымым утварэнне слова ўжо на ўсходне-славянскай глебе ад пружына пры дапамозе суфікса ‑оўка. Параўн. яшчэ Куркіна адносна рус. пружи́ть ’баранаваць’ (Зб. Слаўскаму, 156).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)