віхрава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віхрава́ты віхрава́тая віхрава́тае віхрава́тыя
Р. віхрава́тага віхрава́тай
віхрава́тае		 віхрава́тага віхрава́тых
Д. віхрава́таму віхрава́тай віхрава́таму віхрава́тым
В. віхрава́ты (неадуш.)
віхрава́тага (адуш.)		 віхрава́тую віхрава́тае віхрава́тыя (неадуш.)
віхрава́тых (адуш.)
Т. віхрава́тым віхрава́тай
віхрава́таю		 віхрава́тым віхрава́тымі
М. віхрава́тым віхрава́тай віхрава́тым віхрава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

віхрава́ты разг. вихра́стый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віхрава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. З віхрамі. Віхраватая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вихрева́тый віхрава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вихра́стый разг. віхра́сты, віхрава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)