вітры́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж.
Месца за акном магазіна, зашклёная шафа або скрынка для паказу розных тавараў.
Вітрыны магазінаў.
|| прым. вітры́нны, -ая, -ае.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
вітры́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
		
	
		
			|  | адз. | мн. | 
	
	
		
			| Н. | вітры́на | вітры́ны | 
		
			| Р. | вітры́ны | вітры́н | 
		
			| Д. | вітры́не | вітры́нам | 
		
			| В. | вітры́ну | вітры́ны | 
		
			| Т. | вітры́най вітры́наю
 | вітры́намі | 
		
			| М. | вітры́не | вітры́нах | 
		
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
вітры́на, ‑ы, ж.
1. Спецыяльнае акно ў магазіне для паказу тавараў. У вітрынах магазінах, на фасадах дамоў ззялі віншавальныя словы: «З Новым годам, таварышы!» Шахавец.
2. Зашклёныя шафы, скрынкі для паказу розных прадметаў. Злева, на стэндзе, была вітрына з фотаздымкамі перадавікоў-калгаснікаў. Ваданосаў.
[Фр. vitrine.]
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
Вітры́на (БРС, КТС). Запазычанне з рус. витри́на або польск. witryna. Апошнія ў сваю чаргу з франц. vitrine ’вітрына’ (Шанскі, 1, В, 110).
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
витри́на вітры́на, -ны ж.;
 Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
прыла́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прылаўка. Прылавачная вітрына.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
фотавітры́на, ‑ы, ж.
Вітрына, прызначаная для фатаграфій (у 2 знач.). Прыцягвае ўвагу фотавітрына прадукцыі Мінскага аўтазавода. «Беларусь».
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
фотазды́мак, ‑мка, м.
Фатаграфічны здымак; фатаграфія (у 2 знач.). Злева, на стэндзе, была вітрына з фотаздымкамі перадавікоў-калгаснікаў... Ваданосаў.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
убра́нне, ‑я, н.
1. Адзенне, убор; строі. Васіль .. стаў перад Аўгіняй, каб паказацца ёй у гэтым шыкарным убранні. Колас. Вось і шыльда майстэрні .. Побач — невялікая люстраная вітрына, поўная ўзораў жаночага ўбрання. Машара. // Спецыяльнае адзенне, убор. — Я ўжо не ў арміі, — дадаў .. [Андрыян], заўважыўшы, што бабуля пазірае на яго вайсковае ўбранне. Марціновіч. [Даўгулевіч:] — Потым я пачуў нечыя крокі і ўбачыў жаночую постаць у падвянечным убранні. Гурскі. // Пра тое, што ўпрыгожвае сабою што‑н. (пра снег, лісце і пад.). Прыгадаўся адзін залаты ў асеннім убранні дзень. Асіпенка. І тут зусім нечакана паваліў снег. Ціхі такі, спорны. Неўзабаве ўся зямля была ў белым убранні. Ігнаценка. Парк заціхаў, убранне яго жоўкла, асыпалася. Ракітны.
2. Аддзелка, абсталяванне памяшкання. — Усё сам парабіў, — зазначыў Хмялеўскі, заўважыўшы, што Андрэй з цікавасцю аглядае ўбранне яго хаты. Чарнышэвіч. // Убор, аздабленне чаго‑н. Будаўнікі здымалі рыштаванні з гатовых дамоў, і горад прыгажэў на вачах, апранаючыся ў святочнае ўбранне — транспаранты, плакаты, лозунгі, сцягі... Карпаў. Бацька прынёс зялёную густую елачку, і Тоня па вечарах пасля ўрокаў рыхтуе для яе ўбранне. Ус.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)