вітко́вы² гл. віток.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вітко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вітко́вы вітко́вая вітко́вае вітко́выя
Р. вітко́вага вітко́вай
вітко́вае		 вітко́вага вітко́вых
Д. вітко́ваму вітко́вай вітко́ваму вітко́вым
В. вітко́вы (неадуш.)
вітко́вага (адуш.)		 вітко́вую вітко́вае вітко́выя (неадуш.)
вітко́вых (адуш.)
Т. вітко́вым вітко́вай
вітко́ваю		 вітко́вым вітко́вымі
М. вітко́вым вітко́вай вітко́вым вітко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вітко́вы¹, -ая, -ае.

Здольны абвівацца вакол чаго-н., павойны.

Вітковыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вітко́вы прил. (о растениях) вью́щийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вітко́вы, ‑ая, ‑ае.

Здольны павівацца, павойны. Вітковыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. Адзін абарот спіралі.

В. спружыны.

2. Тое, што навіта ў выглядзе спіралі.

В. абмоткі.

3. Пры палёце: адзін абарот на арбіце.

В. касмічнага карабля вакол Зямлі.

|| прым. вітко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вью́щийся

1. прич. які́ (што) віе́цца; які́ (што) кучара́віцца; які́ (што) кру́ціцца; см. ви́ться​ 1—4;

2. прил. (о волосах) кучара́вы; (о растениях) паво́йны, вітко́вы, пакруча́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)