вісю́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вісю́чы вісю́чая вісю́чае вісю́чыя
Р. вісю́чага вісю́чай
вісю́чае		 вісю́чага вісю́чых
Д. вісю́чаму вісю́чай вісю́чаму вісю́чым
В. вісю́чы (неадуш.)
вісю́чага (адуш.)		 вісю́чую вісю́чае вісю́чыя (неадуш.)
вісю́чых (адуш.)
Т. вісю́чым вісю́чай
вісю́чаю		 вісю́чым вісю́чымі
М. вісю́чым вісю́чай вісю́чым вісю́чых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вісю́чы ’вісячы’ (Нас.) — дзеепрыметнік той жа, што і вісучы, аднак пад уплывам вісячы ‑с‑ набыло мяккасць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вісе́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вішу́ вісі́м
2-я ас. вісі́ш вісіце́
3-я ас. вісі́ць віся́ць
Прошлы час
м. вісе́ў вісе́лі
ж. вісе́ла
н. вісе́ла
Загадны лад
2-я ас. вісі́ вісі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час вісючы́

Крыніцы: dzsl2007, dzsl2013, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Матля́цца, матля́тыса ’хістацца, знаходзячыся ў вісячым становішчы, вісючы, хістацца туды-сюды, з боку ў бок’ (ТСБМ, ТС; пін., Нар. лекс.), ’боўтацца’ (Ян.), ’ухіляцца ад працы, хадзіць без справы’ (шкл., Мат. Маг.), матля́ць ’матаць, размахваць, хістаць чым-небудзь’ (ТСБМ, ТС), матляну́цца ’матнуцца, памкнуцца, паспяшацца куды-небудзь’ (Нар. Гом.). Укр. мотля́тися, мо́тлятися. Да матла́ць < мата́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)