вірлі́вы, -ая, -ае.
Бурлівы, бурны, неспакойны.
В. паток.
Вірлівая маладосць (перан.).
|| наз. вірлі́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вірлі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вірлі́вы |
вірлі́вая |
вірлі́вае |
вірлі́выя |
| Р. |
вірлі́вага |
вірлі́вай
вірлі́вае |
вірлі́вага |
вірлі́вых |
| Д. |
вірлі́ваму |
вірлі́вай |
вірлі́ваму |
вірлі́вым |
| В. |
вірлі́вы (неадуш.)
вірлі́вага (адуш.) |
вірлі́вую |
вірлі́вае |
вірлі́выя (неадуш.)
вірлі́вых (адуш.) |
| Т. |
вірлі́вым |
вірлі́вай
вірлі́ваю |
вірлі́вым |
вірлі́вымі |
| М. |
вірлі́вым |
вірлі́вай |
вірлі́вым |
вірлі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вірлі́вы бурли́вый, омути́стый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вірлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Які віруе, бурліць. Вірлівы паток. □ След вірлівы вясла за кармою бяжыць. Зарыцкі. // Вірысты. Дняпро шырокі, вірлівы, увесь у поймах. Лупсякоў.
2. перан. Бурлівы; кіпучы. З вагона, калі пачалася сумятня пасажыраў, я выйшаў.. і апынуўся ў вірлівай людской гушчыні. Сабаленка. Вірлівая маладосць і чыстае сумленне не давалі.. [Ліпанавай] заседжвацца на адным месцы. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ві́рны ’хвалісты, ветраны’; ’глыбокі, небяспечны’ (Нас.); ’вірысты’ (КТС). Сюды ж вірна ’неспакойна’ (Нас.), чэш. vírný ’хуткі, раптоўны’; ’вірлівы, вірысты’, славац. vírný (паэт.) ’вірлівы, вірысты’. Утворана ад вір 1 і суф. ‑н‑ы (< ьnъ‑).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
віражлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і вірлівы (у 2 знач.). Прызвычаены да віражлівай плыні жыцця.. [Арлоўскі] не знаходзіў сабе месца, калі трапляў у ціхі спакойны закутак. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)