віратлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віратлі́вы віратлі́вая віратлі́вае віратлі́выя
Р. віратлі́вага віратлі́вай
віратлі́вае		 віратлі́вага віратлі́вых
Д. віратлі́ваму віратлі́вай віратлі́ваму віратлі́вым
В. віратлі́вы (неадуш.)
віратлі́вага (адуш.)		 віратлі́вую віратлі́вае віратлі́выя (неадуш.)
віратлі́вых (адуш.)
Т. віратлі́вым віратлі́вай
віратлі́ваю		 віратлі́вым віратлі́вымі
М. віратлі́вым віратлі́вай віратлі́вым віратлі́вых

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Віратлі́вы ’вірысты’ (БРС, КТС). Утворана ад вір 1 (гл.) і самастойнага суф. ‑атлів‑ы (Бел. гр., 1, 202). Сюды ж прыслоўе віратліва (КТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)