візуа́льны, -ая, -ае (спец.).

Які адносіцца да непасрэднага зрокавага ўспрымання або назірання з дапамогай аптычных прылад.

Візуальныя назіранні.

|| наз. візуа́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

візуа́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. візуа́льны візуа́льная візуа́льнае візуа́льныя
Р. візуа́льнага візуа́льнай
візуа́льнае		 візуа́льнага візуа́льных
Д. візуа́льнаму візуа́льнай візуа́льнаму візуа́льным
В. візуа́льны (неадуш.)
візуа́льнага (адуш.)		 візуа́льную візуа́льнае візуа́льныя (неадуш.)
візуа́льных (адуш.)
Т. візуа́льным візуа́льнай
візуа́льнаю		 візуа́льным візуа́льнымі
М. візуа́льным візуа́льнай візуа́льным візуа́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

візуа́льны астр. визуа́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візуа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які праводзіцца простым вокам або пры дапамозе аптычных прылад. Візуальныя назіранні.

[Ад лац. visualis — зрокавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Візуальны ’які праводзіцца простым або ўзброеным вокам’ (БРС). Запазычана з рус. визуальный ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 76) < лац. visualis ’бачны’ (Шанскі, 1, В, 96).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

визуа́льный астр. візуа́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

індыка́тар, -а і -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. -а. Прыбор для вымярэння фізічных велічынь, адлюстравання ходу працэсаў або стану аб’екта, за якім вядзецца назіранне.

Візуальны і.

Акустычны і.

2. -у. Рэчыва, якое з’яўляецца хімічным рэактывам.

І. кіслых рэакцый.

|| прым. індыка́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)