візанты́йцы, ‑аў; адз. візантыец, ‑тыйца, м.; візантыйка, ‑і; мн. візантыйкі, ‑тыек; ж.

Насельніцтва Візантыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

візанты́йка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. візанты́йка візанты́йкі
Р. візанты́йкі візанты́ек
Д. візанты́йцы візанты́йкам
В. візанты́йку візанты́ек
Т. візанты́йкай
візанты́йкаю		 візанты́йкамі
М. візанты́йцы візанты́йках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

візанты́ец,

гл. візантыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

візанты́йка,

гл. візантыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

візанты́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. візанты́ец візанты́йцы
Р. візанты́йца візанты́йцаў
Д. візанты́йцу візанты́йцам
В. візанты́йца візанты́йцаў
Т. візанты́йцам візанты́йцамі
М. візанты́йцу візанты́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)