візанты́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
візанты́йка |
візанты́йкі |
| Р. |
візанты́йкі |
візанты́ек |
| Д. |
візанты́йцы |
візанты́йкам |
| В. |
візанты́йку |
візанты́ек |
| Т. |
візанты́йкай
візанты́йкаю |
візанты́йкамі |
| М. |
візанты́йцы |
візанты́йках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
візанты́йка,
гл. візантыйцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
візанты́йцы, ‑аў; адз. візантыец, ‑тыйца, м.; візантыйка, ‑і; мн. візантыйкі, ‑тыек; ж.
Насельніцтва Візантыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)