візанты́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. візанты́ец візанты́йцы
Р. візанты́йца візанты́йцаў
Д. візанты́йцу візанты́йцам
В. візанты́йца візанты́йцаў
Т. візанты́йцам візанты́йцамі
М. візанты́йцу візанты́йцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

візанты́ец, -ты́йца м., ист. византи́ец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візанты́ец,

гл. візантыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

византи́ец ист. візанты́ец, -ты́йца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

візанты́йцы, ‑аў; адз. візантыец, ‑тыйца, м.; візантыйка, ‑і; мн. візантыйкі, ‑тыек; ж.

Насельніцтва Візантыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)