віжава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
віжава́нне |
віжава́нні |
| Р. |
віжава́ння |
віжава́нняў |
| Д. |
віжава́нню |
віжава́нням |
| В. |
віжава́нне |
віжава́нні |
| Т. |
віжава́ннем |
віжава́ннямі |
| М. |
віжава́нні |
віжава́ннях |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
віжава́ць, -жу́ю, -жу́еш, -жу́е; -жу́й; незак. (разм.).
Сачыць, дапільноўваць.
|| наз. віжава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)