вятры́шча, -шча, м. (разм.).

Моцны, пранізлівы вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вятры́шча

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вятры́шча вятры́шчы
Р. вятры́шча вятры́шчаў
Д. вятры́шчу вятры́шчам
В. вятры́шча вятры́шчы
Т. вятры́шчам вятры́шчамі
М. вятры́шчы вятры́шчах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вятры́шча м., разг. ветри́ще

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вятры́шча ’моцны вецер’ (КСТ, КТС). Рус. ветри́ще, балг. ве́трище ’тс’. Даволі звычайнае ўтварэнне з суф. ‑išče, які ў дадзеным выпадку выконвае ўзмацняльную функцыю; гл. Слаўскі, SP, 96. Можна дапусціць архаічнасць утварэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)