вяршко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяршко́вы вяршко́вая вяршко́вае вяршко́выя
Р. вяршко́вага вяршко́вай
вяршко́вае		 вяршко́вага вяршко́вых
Д. вяршко́ваму вяршко́вай вяршко́ваму вяршко́вым
В. вяршко́вы (неадуш.)
вяршко́вага (адуш.)		 вяршко́вую вяршко́вае вяршко́выя (неадуш.)
вяршко́вых (адуш.)
Т. вяршко́вым вяршко́вай
вяршко́ваю		 вяршко́вым вяршко́вымі
М. вяршко́вым вяршко́вай вяршко́вым вяршко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вяршко́вы вершко́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяршко́вы, ‑ая, ‑ае.

Мераю ў адзін вяршок. Вяршковыя дошкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяршо́к¹, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

Старая мера даўжыні, роўная 4,4 см.

У аршыне шаснаццаць вяршкоў.

|| прым. вяршко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяршо́к², -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. Верхняя частка чаго-н.; верх, верхавіна.

На самым вяршку.

В. дрэва.

Вяршкі і карэньчыкі.

2. мн. Густы тлусты верхні слой на малацэ, якое адстоялася.

Збіраць вяршкі (таксама перан.: браць самае лепшае).

3. мн. Тое, што і верх (у 7 знач.).

|| прым. вяршко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вершко́вый уст. вяршко́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)