Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вярта́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вярта́юся |
вярта́емся |
| 2-я ас. |
вярта́ешся |
вярта́ецеся |
| 3-я ас. |
вярта́ецца |
вярта́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вярта́ўся |
вярта́ліся |
| ж. |
вярта́лася |
| н. |
вярта́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вярта́йся |
вярта́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
вярта́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вярта́цца несов., см. варо́чацца I
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вярта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да вярнуцца 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вярта́цца ’варочацца, прыходзіць назад’ і вяртаць ’тс’; ’аддаваць назад’; ’кідаць, перакульваць, варочаць’ (БРС, КТС, Яруш., Бяс.). Укр. вертати ’варочаць, вяртацца, паварочваць, скідаць, звальваць’, рус. вертать: смал., наўг. ’аддаваць назад узятае, захопленае’, пенз. ’вяртаць каго-небудзь назад’, смал., наўг., паўд. вертаться ’вяртацца, варочацца назад’, польск. wracać się ’вяртацца’, wracać ’вяртацца; вяртаць’, н.-луж. wrośiś ’паварочваць’; ’скручваць, вярцець’; ’абарачацца’; в.-луж. wróćeć ’вяртаць, браць назад’, wróćeć so ’вяртацца’; ’адбівацца, адскокваць’, чэш. vraceti (se) ’мяняць кірунак, пасылаць назад’; ’вяртаць назад’; ’аддаць (нейкую рэч)’, славац. vracať ’мяняць у адваротны бок кірунак руху каго-небудзь’; ’прыводзіць да пачатковага стану’; ’аддаваць, вяртаць’, славен. vráčati ’вяртаць, варочаць’; ’аддаваць доўг’, vráčati se ’вяртацца’, серб.-харв. вр̏тати се ’вяртацца’, вра̏ћати ’вяртаць, аддаваць’; ’варочацца назад’, вра̏ћати се ’вяртацца’, балг. връщам ’аддаваць назад, вяртаць’; ’вяртацца’. Прасл. vьrtěti, vortiti. Прасл. vьrtati — фактатыў на ‑ati ад vьrtěti, vьrtjǫ (Скок, 3, 631). Да вярце́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вярну́цца¹, -ну́ся, ве́рнешся, ве́рнецца; -ніся; зак.
Прыйсці, прыехаць назад; звярнуцца да чаго-н. зноў.
В. да сваёй пастаяннай работы.
|| незак. вярта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і варо́чацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вяртацца, варочацца
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
абарача́льны, -ая, -ае (спец.).
Здольны вяртацца ў свой першапачатковы, зыходны стан.
Абарачальныя рэакцыі.
|| наз. абарача́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
возвраща́ться возвр., страд. варо́чацца, вярта́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
возмеща́ться страд. пакрыва́цца; апла́чвацца; вярта́цца, варо́чацца; кампенсава́цца; замяня́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)