вянча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вянча́льны вянча́льная вянча́льнае вянча́льныя
Р. вянча́льнага вянча́льнай
вянча́льнае		 вянча́льнага вянча́льных
Д. вянча́льнаму вянча́льнай вянча́льнаму вянча́льным
В. вянча́льны (неадуш.)
вянча́льнага (адуш.)		 вянча́льную вянча́льнае вянча́льныя (неадуш.)
вянча́льных (адуш.)
Т. вянча́льным вянча́льнай
вянча́льнаю		 вянча́льным вянча́льнымі
М. вянча́льным вянча́льнай вянча́льным вянча́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вянча́льны церк. венча́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вянча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вянчання. Вянчальны абрад. // Прызначаны для вянчання. Вянчальнае плацце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вянча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

Уступаць у шлюб паводле царкоўнага абраду.

|| зак. павянча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і звянча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. вянча́нне, -я, н.

|| прым. вянча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.

1. каго. Аб’ядноўваць шлюбам па царкоўным абрадзе.

В. маладых.

2. перан., што. Завяршаць сабой, знаходзячыся зверху чаго-н.

Вежу вянчала рубінавая зорка.

|| зак. павянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.), звянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.) і увянча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 2 знач.).

|| наз. вянча́нне, -я, н. (да 1 знач.).

|| прым. вянча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

венча́льный

1. (связанный с браком) вянча́льны; шлю́бны;

2. (связанный с коронованием) каранава́льны, вянча́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)