вянглі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вянглі́на
Р. вянглі́ны
Д. вянглі́не
В. вянглі́ну
Т. вянглі́най
вянглі́наю
М. вянглі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вянглі́на ж., см. вяндлі́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вянглі́на, ‑ы, ж.

Тое, што і вяндліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ветчина́ вяндлі́на, -ны ж., вянглі́на, -ны ж.; (окорок) шы́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вандлі́на, ванглёнка, вянгліна ’вэнджанае мяса’ (Касп.). З польск. мовы: wędliny ’вэнджаная грудзінка’ < wędzić (Кюнэ, Poln., 113). Параўн. ванзонка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вяндлі́на (БРС, Сцяшк. МГ), вянглі́на ’тс’ (Сцяшк. МГ, Шат., Нас.). З польск. wędlina ’тс’ (Шат.). Нас. памылкова звязваў гэта слова з вя́ліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)