Вя́заўцы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Вя́заўцы
Р. Вя́заўцаў
Д. Вя́заўцам
В. Вя́заўцы
Т. Вя́заўцамі
М. Вя́заўцах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вя́заўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Вя́заўка
Р. Вя́заўкі
Д. Вя́заўцы
В. Вя́заўку
Т. Вя́заўкай
Вя́заўкаю
М. Вя́заўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вязаве́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вязаве́ц
Р. Вязаўца́
Д. Вязаўцу́
В. Вязаве́ц
Т. Вязаўцо́м
М. Вязаўцы́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сарачня́, ‑і, ж.

Уст. Сорак. Сарачня снапоў. □ Выйшлі на поле вязаўцы з сарачні хат і агледзеліся яны, што на такой шыры, на такім прасторы жменька іх. Калюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)