вяза́льны, -ая, -ае.

Прызначаны для вязання.

Вязальная машына.

Вязальныя пруткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяза́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяза́льны вяза́льная вяза́льнае вяза́льныя
Р. вяза́льнага вяза́льнай
вяза́льнае		 вяза́льнага вяза́льных
Д. вяза́льнаму вяза́льнай вяза́льнаму вяза́льным
В. вяза́льны (неадуш.)
вяза́льнага (адуш.)		 вяза́льную вяза́льнае вяза́льныя (неадуш.)
вяза́льных (адуш.)
Т. вяза́льным вяза́льнай
вяза́льнаю		 вяза́льным вяза́льнымі
М. вяза́льным вяза́льнай вяза́льным вяза́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вяза́льны вяза́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяза́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для вязання. Вязальныя пруткі. Вязальная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыката́жна-вяза́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. трыката́жна-вяза́льны трыката́жна-вяза́льная трыката́жна-вяза́льнае трыката́жна-вяза́льныя
Р. трыката́жна-вяза́льнага трыката́жна-вяза́льнай
трыката́жна-вяза́льнае		 трыката́жна-вяза́льнага трыката́жна-вяза́льных
Д. трыката́жна-вяза́льнаму трыката́жна-вяза́льнай трыката́жна-вяза́льнаму трыката́жна-вяза́льным
В. трыката́жна-вяза́льны (неадуш.)
трыката́жна-вяза́льнага (адуш.)		 трыката́жна-вяза́льную трыката́жна-вяза́льнае трыката́жна-вяза́льныя (неадуш.)
трыката́жна-вяза́льных (адуш.)
Т. трыката́жна-вяза́льным трыката́жна-вяза́льнай
трыката́жна-вяза́льнаю		 трыката́жна-вяза́льным трыката́жна-вяза́льнымі
М. трыката́жна-вяза́льным трыката́жна-вяза́льнай трыката́жна-вяза́льным трыката́жна-вяза́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спло́точный вяза́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяза́льный вяза́льны;

вяза́льные спи́цы пруткі́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кручо́к, ‑чка, м.

1. Памянш. да крук (у 1–4 знач.); невялікі крук. Павесіць паліто на кручок.

2. Прыстасаванне рознай формы з загібам на адным канцы, якое служыць для зачэплівання чаго‑н. Вязальны кручок. Рыбалоўны кручок. // Прыстасаванне для віцця вяровак. Я прынёс з сяней пакулле, дастаў кручкі, пачаў віць лейцы. Асіпенка.

3. Росчырк, завіток на пісьме. Стаўшы на лаве, Ніна вымае з-за іконы сшытак, які хавае туды ад Толіка. Садзіцца за сталом і пачынае крэмзаць свае кручкі і кружочкі. Брыль.

4. перан. Разм. Зачэпка, прыдзірка да каго‑н. [Гарбулёў] стараўся збянтэжыць Саламона рознымі спосабамі, скампраметаваць яго перад людзьмі. На гэта ў Гарбулёва было шмат кручкоў: Саламон кепска [вало]дае расійскай мовай. Не ведае матэматыкі. Не ведае такту. Бядуля.

5. Неадабр. Тое, што і кручкатвор.

6. Уст. Мера гарэлкі, роўная 250 г. Лабановіч цішком паслаў бабку Параску ў манапольку па кручок гарэлкі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)