вядзёрны гл. вядро.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вядзё́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вядзё́рны вядзё́рная вядзё́рнае вядзё́рныя
Р. вядзё́рнага вядзё́рнай
вядзё́рнае		 вядзё́рнага вядзё́рных
Д. вядзё́рнаму вядзё́рнай вядзё́рнаму вядзё́рным
В. вядзё́рны (неадуш.)
вядзё́рнага (адуш.)		 вядзё́рную вядзё́рнае вядзё́рныя (неадуш.)
вядзё́рных (адуш.)
Т. вядзё́рным вядзё́рнай
вядзё́рнаю		 вядзё́рным вядзё́рнымі
М. вядзё́рным вядзё́рнай вядзё́рным вядзё́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вядзёрны ведёрный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вядзёрны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вядра. Вядзёрнае дно.

2. Ёмістасцю ў адно вядро. Вядзёрны бачок. Вядзёрны чыгун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вядро́, -а, мн. вёдры і (з ліч. 2, 3, 4) вядры́, вёдзер, вёдраў і вядзёр, н.

1. Пасудзіна з ручкай у выглядзе дужкі для вадкасцей, сыпкіх рэчываў і пад.

2. Мера вадкасцей, роўная 12,3 літра.

|| памянш. вядзёрца, -а, мн. -ы, -рцаў, н. (да 1 знач.).

|| прым. вядзёрны, -ая, -ае.

В. бачок (ёмістасцю ў адно вядро).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ведёрный вядзёрны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

баде́йный

1. вядзёрны;

2. бо́дневы; см. бадья́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)