мі́ні-вэ́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мі́ні-вэ́н мі́ні-вэ́ны
Р. мі́ні-вэ́на мі́ні-вэ́наў
Д. мі́ні-вэ́ну мі́ні-вэ́нам
В. мі́ні-вэ́н мі́ні-вэ́ны
Т. мі́ні-вэ́нам мі́ні-вэ́намі
М. мі́ні-вэ́не мі́ні-вэ́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вэнь ’вунь’ (Шат., Сцяшк. МГ), вэ́ньдзека, вэ́ньдзяка ’тс’ (Янк. Мат., Шат., Сцяшк. МГ), вэн ’вось там, вунь’ (Бяльк.), вэ́ндзя ’там’ (Жд.). Гл. вунь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)