вы́шчарыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

1. Засмяяцца, паказаўшы зубы.

2. Узлаваўшыся, злосна крыкнуць на каго-н.

В. на каго-н.

|| незак. вышчара́цца, -а́ецца і вышчэ́рвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шчарыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́шчаруся вы́шчарымся
2-я ас. вы́шчарышся вы́шчарыцеся
3-я ас. вы́шчарыцца вы́шчарацца
Прошлы час
м. вы́шчарыўся вы́шчарыліся
ж. вы́шчарылася
н. вы́шчарылася
Загадны лад
2-я ас. вы́шчарыся вы́шчарыцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́шчарыўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́шчарыцца сов.

1. оска́литься, още́риться;

2. оскла́биться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шчарыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Засмяяцца, паказаўшы зубы. — Проша пана да нашага будана, — вышчарыўся насустрач Міхасю Ціток. — Што бог паслаў. Б. Стральцоў. // Узлаваўшыся, паказаць, выскаліць зубы; злосна крыкнуць на каго‑н. Хведар вышчарыўся на жонку. — Калі нічога не ведаеш, дык сама маўчы... Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

още́риться вы́шчарыцца; вы́скаліцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оска́литься вы́скаліцца, вы́шчарыцца, ашчэ́рыцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вышчара́цца, ‑аецца.

Незак. да вышчарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вышчэ́рвацца, ‑аецца.

Незак. да вышчарыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́скаліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Разм.

1. Паказаць зубы, вышчарыцца. Сабачаня ўтаропілася на.. [дзяцей] і выскалілася. Якімовіч.

2. перан. Неадабр. Засмяяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ашчэ́рыць ’выскаліць зубы’ (Касп., Бяльк.), ашчэрыцца (Яруш., Гарэц.), ашчыра́цца ’шчэрыць зубы; злавацца (пра чалавека)’ (Нас.), рус. дыял. ощерить(ся) ’моцна зазлаваць’, польск. oszczerzyć się ’вышчарыцца’, ст.-польск. oszczerzać się насміхацца’; сюды ж, нягледзячы на цяжкасці пры тлумачэнні пачатку слова, Фасмер (4, 504) услед за Міклашычам, 299, адносіць балг. оце́ря (зъби), оца́рвам. Да прасл. ščeriti, параўн. без змякчэння оске́рвацца ’нашатырвацца (пра сабаку)’ (Куч.), гл. шчэрыць ’выстаўляць, вышчараць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)