Verbum

анлайнавы слоўнік

вы́шук

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́шук, -у, мн. -і, -аў, м.

Дазнанне, якое папярэднічае суду, збор доказаў.

Крымінальны в. (аддзел міліцыі, які займаецца раскрыццём і спыненнем крымінальных злачынстваў).

|| прым. вышуко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шук, -ку м., юр. ро́зыск;

крыміна́льны в. — уголо́вный ро́зыск

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́шук, ‑у, м.

1. Аператыўныя дзеянні, звязаныя з выяўленнем і пошукамі злачынцаў; следства.

2. Уваходзіць у склад назваў некаторых следчых устаноў. Крымінальны вышук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вышукны́, ‑ая, ‑ое.

Які ажыццяўляе вышук (у 1 знач.), звязаны з ім. Вышукны сабака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угро́зыск (уголо́вный ро́зыск) крымвы́шук, -ку м. (крыміна́льны вы́шук).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́зыск м.

1. по́шукі, -каў ед. нет;

2. юр. (дознание) дазна́нне, -ння ср.; (следствие) сле́дства, -ва ср.; вы́шук, -ку м.;

уголо́вный ро́зыск крыміна́льны вы́шук;

3. ист. до́след, -ду м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сыск м., уст. (поиск) вы́шук, -ку м.; (дознание) дазна́нне, -ння ср.; (следствие) сле́дства, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)