Вы́шкаўу́рыцкае

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. Вы́шкаўу́рыцкае
Р. Вы́шкаўу́рыцкага
Д. Вы́шкаўу́рыцкаму
В. Вы́шкаўу́рыцкае
Т. Вы́шкаўу́рыцкім
М. Вы́шкаўу́рыцкім

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)