вы́чытка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. вы́чытка
Р. вы́чыткі
Д. вы́чытцы
В. вы́чытку
Т. вы́чыткай
вы́чыткаю
М. вы́чытцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́чытка ж. вы́читка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́чытка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. вычытваць — вычытаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́чытаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

1. Даведацца пра што-н. з прачытанага.

В. навіну.

2. Выверыць, чытаючы (спец.).

В. рукапіс.

|| незак. вычы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. вы́чытка, -і, ДМ -тцы, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́читка ж., спец. вы́чытка, -кі ж.; (неоконч. действие) вычы́тванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)