вычы́тванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вычы́тванне
Р. вычы́твання
Д. вычы́тванню
В. вычы́тванне
Т. вычы́тваннем
М. вычы́тванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вычы́тванне ср. вы́читка ж., вычи́тывание; см. вычы́тваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вычы́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вычытваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вычи́тывание вычы́тванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́читка ж., спец. вы́чытка, -кі ж.; (неоконч. действие) вычы́тванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)