вы́цяцца, вы́тнуся, вы́тнешся, вы́тнецца; вы́цяўся, вы́цялася; вы́тніся; зак., аб каго-што і чым.

Ударыцца, стукнуцца.

В. аб вушак.

Балюча в. галавой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́цяцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́тнуся вы́тнемся
2-я ас. вы́тнешся вы́тнецеся
3-я ас. вы́тнецца вы́тнуцца
Прошлы час
м. вы́цяўся вы́цяліся
ж. вы́цялася
н. вы́цялася
Загадны лад
2-я ас. вы́тніся вы́тніцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́цяўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́цяцца сов. уда́риться, ушиби́ться;

балю́ча в. галаво́й — бо́льно уда́риться (ушиби́ться) голово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́цяцца, вытнуся, вытнешся, вытнецца; пр. выцяўся, выцялася; заг. вытніся; зак.

Пашкодзіць сябе ўдарам, ударыцца; стукнуцца. Выцяцца аб вушак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцяцца, ударыцца, стукнуцца; рэзнуцца, разануцца, трэснуцца (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

ушиби́ться вы́цяцца, уда́рыцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́тнуцца сов., обл., см. вы́цяцца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́хнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся; зак. (разм.).

1. Выцяцца, стукнуцца аб што-н.

Б. галавой аб вушак.

2. Паваліцца з шумам.

Б. на падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́тнуцца, ‑тнуся, ‑тнешся, ‑тнецца; зак.

Разм. Тое, што і выцяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́рзнуць ’ударыць, стукнуць’ (КСП, Шн., 2; Яўс.); ’стукнуць нагой’ (З нар. сл.); ’хутка выслізнуцца з рук’ (Шат.), ву́рзнуцца ’выцяцца, рэзнуцца’ (Бяльк.); ’моцна ўдарыцца’ (Яўс.). Гукапераймальнае; параўн. таксама чэш. vrznouti ’ударыць, стукнуць’ (адносна якога гл. Махэк₂, 702), магчыма, другаснае збліжэнне з рэ́заць, рэзану́ць, якое як і польск. wyrznąć мае значэнне ’выразаць’ і ’стукнуць, выцяць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)