выцясня́ць гл. выцесніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выцясня́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выцясня́ю выцясня́ем
2-я ас. выцясня́еш выцясня́еце
3-я ас. выцясня́е выцясня́юць
Прошлы час
м. выцясня́ў выцясня́лі
ж. выцясня́ла
н. выцясня́ла
Загадны лад
2-я ас. выцясня́й выцясня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выцясня́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выцясня́ць несов. вытесня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выцясня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да выцесніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́цесніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

Замяніць сабой, вывеўшы з ужытку што-н.

Тэхніка выцесніла ручную працу.

|| незак. выцясня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выцясня́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да выцясняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцясне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выцясняць — выцесніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вышчэ́мліваць

‘выцясняць, знішчаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вышчэ́мліваю вышчэ́мліваем
2-я ас. вышчэ́мліваеш вышчэ́мліваеце
3-я ас. вышчэ́млівае вышчэ́мліваюць
Прошлы час
м. вышчэ́мліваў вышчэ́млівалі
ж. вышчэ́млівала
н. вышчэ́млівала
Загадны лад
2-я ас. вышчэ́млівай вышчэ́млівайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вышчэ́мліваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́теснять несов.

1. (тесня, удалять) выціска́ць;

2. (заменять собой) выцясня́ць; см. вы́теснить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчаслі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць шчаслівага. Нейкі зачатак трывогі і непакою пачаў выцясняць з адчування кароткую.. [Іванаву] шчаслівасць. Быкаў. Шчаслівасці яснай узойдуць праменні, Аквеціцца доляю лепшай зямля. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)